Λίγη Ελλάδα στις Βρυξέλλες

Κάθε πρωί αφού αφήσω το γυιό μου στη δουλειά του τραβάω για το γραφείο περνώντας μπροστά από ένα εντυπωσιακό και γυαλιστερό μοντέρνο άγαλμα του Ίκαρου.

Βρίσκεται μπροστά από το επιχειρηματικό πάρκο Ίκαρος στο Zaventem. Για τους υπόλοιπους διαβάτες το άγαλμα είναι ένα ακόμη έργο σύγχρονης τέχνης. Για μένα είναι ένας σύνδεσμος με το ελληνικό φως, με τη μυθολογία, με την Κρήτη και το Αιγαίο, με τον Όμηρο και τον Απόλλωνα.

Αλλά δεν είναι το μόνο έργο τέχνης που μου θυμίζει την Ελλάδα. Παλαιότερα, όταν χρησιμοποιούσα το Μετρό, επιβιβαζόμουνα στο σταθμό H. Debroux. Εκεί, τρία έργα τέχνης μου θύμιζαν έντονα την Ελλάδα. Πάνω από τις γραμμές του μετρό ένας πίνακας για την πτώση της Τροίας.
Απέναντι ένας καβαλάρης που θυμίζει το μύθο του Αλέξανδρου ο οποίος δαμάζει τον Βουκεφάλα. Και στην άλλη αποβάθρα ένας πιτσιρίκος που παίζει τον αεροπόρο καθισμένος στους ώμους ενός ενήλικα (Ιάσωνας; Άγιος Χριστόφορος;). Όλα αυτά με είχαν εντυπωσιάσει τόσο πολύ που είχα γράψει κι ένα ποιήμα στα γαλλικά (Vol mythique au Quai des Songes) για την Τροία και τον Βουκεφάλα και τον Ιάσωνα.

Αλλά και η σύγχρονη Ελλάδα δεν απουσιάζει από τις Βρυξέλλες. Ένας δρόμος στα δυτικά προάστια της πόλης φέρει το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Όπως και η οδός Αισώπου ή η πλατεία Σωκράτη στην πανεπιστημιούπολη της Louvain-la-Neuve, της νέας γαλλόφωνης Λουβαίνης που προέκυψε μετά τον διαχωρισμό του πανεπιστημίου της Leuven σε ολλανδόφωνο και γαλλόφωνο.